Leun achterover en luister even!

Klik op onderstaande link (SoundCloud)!

Wachten op Godot

Hé, bezoeker. Welkom!

Ik ben zowat aan het einde gekomen van mijn filosofische omzwervingen met betrekking tot gelukkig zijn. Wie het hele verhaal wil lezen, begint best op 10 augustus 2007. Veel leesplezier. Een mailtje of commentaar is altijd welkom.

LHC-rap op youtube

De Large Hadron Collider (LHC) in Cern is sinds het najaar van 2008 in het nieuws. Soms verslapt de media-aandacht voor dit project maar wanneer de metingen weer gestart worden staat de LHC weer op de voorpagina. Eén van de manieren waarop het LHC-experiment bij het grote publiek bekend is geworden, is de LHC-rap op youtube. Een medewerker van CERN heeft de wetenswaardigheden rond dit experiment in een Engelstalige rap geplaatst. In een artikel wordt door Marcel Vreeswijk in gewoon Nederlands uitgelegd wat het experiment inhoudt. Hierbij heeft de tekst van de rap als uitgangspunt gediend, maar het is geen letterlijke vertaling geworden. De rap kun je vinden, compleet met Nederlandse vertaling op:

http://www.youtube.com/watch?v=1-8y-ZXgLRg&feature=player_embedded

CERN, the European Organization for Nuclear Research, is one of the world’s largest and most respected centres for scientific research. Its business is fundamental physics, finding out what the Universe is made of and how it works. At CERN, the world’s largest and most complex scientific instruments are used to study the basic constituents of matter — the fundamental particles. By studying what happens when these particles collide, physicists learn about the laws of Nature.

The instruments used at CERN are particle accelerators and detectors. Accelerators boost beams of particles to high energies before they are made to collide with each other or with stationary targets. Detectors observe and record the results of these collisions.

Founded in 1954, the CERN Laboratory sits astride the Franco–Swiss border near Geneva. It was one of Europe’s first joint ventures and now has 20 Member States.

De Kosmos III

Deze hypothese lost enkele problemen op.

De “inflatie”, om de snelle vorming van het heelal te beschrijven, is overbodig geworden. Snelheden groter dan de lichtsnelheid (wat niet kan in onze fysica!) hebben we dus niet nodig. Ieder zwart gat heeft rondom zich een melkwegstelsel gevormd.

En aangezien er oerknallen in miljarden zwarte gaten hebben plaats gehad, was het heelal is een oogwenk opgevuld. In het centrum van ieder melkwegstelsel bevindt zich immers een zwart gat, waaromheen de materie (de zonnestelsels enz.) draait.

En de antimaterie? Die bevindt zich in het anti-heelal, aan de andere kant van ieder zwart gat. Moesten we onszelf kunnen omvormen in een pakketje energie en moesten we ons door een zwart gat kunnen laten opslorpen, we zouden terechtkomen in het anti-heelal. De materie van het anti-heelal vertegenwoordigt de enorme aantrekkingskracht van een zwart gat in ons heelal. En omgekeerd, de materie van ons heelal zorgt voor de enorme aantrekkingskracht in het anti-heelal.

De melkwegstelsels blijken elkaar af te stoten waardoor het heelal nog verder uitdijt. Ze bewegen steeds verder uit elkaar. Wat er uiteindelijk met ons heelal gaat gebeuren, de wetenschap is het daarover nog niet eens. Gaat het heelal eeuwig blijven uitdijen waarbij de sterren van de melkwegstelsels uiteindelijk uitdoven of gaat het heelal op een zeker ogenblik weer inkrimpen tot het ineenstort in een punt met een eindkrak? Wie zal het zeggen?

Hier komt onze hypothese ons ook weer ter hulp. De zwarte gaten in het midden van de melkwegen gaan steeds meer materie van het heelal en de corresponderende antimaterie van het anti-heelal opslokken, waarbij deze twee soorten materie elkaar gaan vernietigen en waarbij de oorspronkelijke energie weer vrij komt die zich ophoopt in de zwarte gaten. Dit gaat door totdat alle materie is omgezet in energie en het heelal en het anti-heelal verdwenen zijn, elkaar hebben opgeslokt (annihilatie). We zijn aangeland bij de oorspronkelijke situatie van vóór de oerknallen en het valt te verwachten dat een nieuwe cyclus van ontstaan en weer vergaan van het heelal en het anti-heelal zich zal voordoen. Wij krijgen nieuwe oerknallen in miljarden zwarte gaten. De kosmos en de anti-kosmos kunnen weer evolueren.

De Kosmos II

Het punt waar de oerknal heeft plaats gehad, was en is naar mijn gevoel een zwart gat.

Volgens de algemene relativiteitstheorie van Einstein is een zwart gat een gebied waaruit niets, zelfs niet het licht kan ontsnappen. In zo’n zwart gat bevindt zich een enorme, zeer compacte massa die een geweldige zwaartekracht uitoefent. Rond een zwart gat is er een denkbeeldig oppervlak dat als grens optreedt, de “waarnemingshorizon”. Even buiten deze horizon kan materie en licht nog net aan de zwaartekracht van het zwarte gat ontsnappen. Eenmaal hier binnen verdwijnt alles in het centrum van het gat.

Een idee dat mij maar niet wil loslaten, is dat de oerknal niet heeft plaats gehad in één punt, maar in oneindig veel punten, in oneindig veel zwarte gaten, al of niet tegelijkertijd. En in ieder zwart gat heeft de explosie de materie in ons heelal geslingerd en de antimaterie in het anti-heelal. Hierbij kregen we aan beide zijden afkoeling van de deeltjes met de vorming van sterren, planeten, manen, zonnestelsels enz. tot gevolg en met als eindresultaat een melkweg. Het heelal is dan de optelling van al deze melkwegen, gevormd tijdens de oerknal van de vele zwarte gaten. Hetzelfde geldt voor het anti-heelal.

Dat anti-heelal is voor ons niet zichtbaar, niet bereikbaar, niet bestaande. Het bevindt zich in een andere wereld, in een soort kosmos waar wij met ons verstand (nog) niet bij kunnen. Het bevindt zich in een andere “dimensie” (de wetenschap werkt in haar berekeningen momenteel met 10 dimensies!).

De Kosmos I

De formule van Albert Einstein is: E = mc2 (E = energie, m = massa, c = 300.000 km/s, de lichtsnelheid). Energie kan omgezet worden in materie en materie kan omgezet worden in energie! Materie is zeer sterk geconcentreerde energie.

In situaties met extreem hoge temperaturen (zoals bij de oerknal) kan energie omgezet worden in deeltjesparen bestaande uit een deeltje en een corresponderend antideeltje. Bij de botsing van een deeltje met een corresponderend antideeltje, vernietigen beide deeltjes elkaar (= annihilatie) en komt de energie, gebruikt om het paar te vormen, weer vrij.

Tijdens de oerknal is in een punt een enorme hoeveelheid energie omgezet in materie en antimaterie. De materie heeft zich tijdens de verwarring die er heerste in de enorm hete oerbrij kunnen ontdoen van de antimaterie. Waar is die naartoe gegaan? Een van de hypothesen die de wetenschap hanteert om het verdwijnen van de antimaterie uit ons heelal te beschrijven, is dat er een scheiding heeft plaats gehad en dat de antimaterie is gekatapulteerd naar een ver verwijderd en nog niet waargenomen deel van het heelal. Bij het ontstaan van het heelal zou alle materie in één deel en de antimaterie in een ander deel van hetzelfde heelal terecht gekomen zijn. Vreemd vind ik dat!

Bij de oerknal vond een explosie plaats die de grote massa hete deeltjes enorm snel in alle richtingen de ruimte inslingerde waardoor deze deeltjes gingen afkoelen met vorming van sterren, planeten, zonnestelsels en melkwegen tot gevolg. Zo werd ons heelal geboren, zegt de wetenschap. Het enorm snel wegslingeren van alle deeltjes in alle richtingen wordt beschreven met behulp van het begrip “inflatie”. Hierdoor werd het heelal in zeer korte tijd zeer sterk “opgeblazen”, waarbij er sprake is van snelheden die deze van de lichtsnelheid sterk overtreffen. Wel, hiermee heb ik het ook moeilijk!

Rondrijden in mijn LEM-Mobiel IV
Iedereen heeft problemen, sommigen zeer dikwijls, anderen maar af en toe. Heb ik er zelf, dan probeer ik die ook zelf op te lossen. Het is fijn wanneer iemand wil luisteren naar je miseries, je tegenslagen, maar ik vind dat iedereen zijn problemen zelf moet aanpakken en trachten op te lossen. Kom ik iemand tegen met een probleem, dan tracht ik naar zijn/haar verhaal te luisteren, eventueel mee te voelen en zelfs te helpen wanneer hij/zij erom vraagt. Goede raad geven, zeggen wat de ander moet doen, blijkt niet te werken en ongevraagd hulp verlenen valt dikwijls niet in goede aarde.

Ik ben blij dat ik een idealist ben, iemand die doorgaans optimistisch is en alle gebeurtenissen positief tracht te benaderen.

Ik probeer zoveel als mogelijk hier en nu te leven, op te gaan in en te genieten van mijn werk en mijn bezigheden, te genieten van de kleine dingen. De positieve dingen van het verleden nog eens oproepen en herbeleven zal iedereen wel af en toe eens doen. Het is fijn. Ik heb de negatieve dingen van het verleden zo goed als mogelijk verwerkt en opgelost. Bovendien waak ik erover dat er geen frustraties meer onopgelost in mijn frustratiekastje blijven liggen. Negatieve dingen die zich in de toekomst zouden kunnen voordoen, probeer ik te sublimeren door deze in gedachten en met mijn gevoelens eens door te maken. Het is altijd leuk om iets te hebben waarnaar je kan uitzien, om een beloning in het vooruitzicht te hebben: een fijn diner ’s avonds met een glas wijn, een optreden met ons muziekgroepje, een boek lezen in bed, op vakantie gaan, naar een feestje gaan, op stap gaan met vrienden … Maar wachten op Godot doe ik niet meer, ik heb erg veel geduld en doordat ik kan genieten van zelfs de kleinste dingen (een roodborstje op het hek, een spelend kind, een mier met een enorm stukje kaas tussen de kaken, een ekster die van op de berm naar een file kijkt waarin ik zit …) zal ik mij niet gauw vervelen.

Eén ding is duidelijk: aan ons geluk moeten we voortdurend blijven timmeren. Persoonlijk groeien stopt pas bij de dood.