Happiness.LEM

Taoïsme III

Tao is de eeuwige oerbron van al het Zijn, een substantiële kracht die aan alles ten grondslag ligt. Tegelijk is het de wet die in de wereld werkt, zonder te spreken of te handelen, en het richtsnoer voor het doen van het goede. Het is tevens het Al-Ene Eeuwige, het hoogste beginsel van de natuurlijke en zedelijke wereld. Vóór het ontstaan van de wereld is er een toestand van Niet-Zijn (wu chi). Hieruit komt het Zijn, hetgeen een toestand van Al-Eenheid is waarin alle verschillende dingen nog niet uit elkaar zijn gegaan. Deze eenheid verwekt het tweevoud van yang en yin. Uit dit dualisme van de oerkrachten ontstaat de wisselwerking, de levensadem (ch’i) die de harmonie tussen de beide krachten bewerkt. Deze drievoudigheid verwekt de tienduizend schepselen, alle dingen. Op die manier is het Tao de oorsprong van alle schepselen.

Hoofdstuk 25: “Daarom is Tao groot; de hemel is groot; de aarde is groot; en ook de mens is groot. Er zijn in het heelal vier dingen groot en een daarvan is de mens. De mens volgt de wetten van de aarde; de aarde volgt de wetten van de hemel; de hemel volgt de wetten van Tao; Tao volgt de wetten van zijn eigen innerlijke natuur.”

Wanneer het Tao een veelheid wordt, komen alle tegenstellingen in de wereld aan het licht die er voordien niet waren. Goed en kwaad, gezond en ziek, liefde en haat, schoon en lelijk, lang en kort, zwaar en licht, voordien en nadien … bepalen elkaar. Dit betekent dat de menselijke deugden pas mogelijk worden wanneer hun tegengestelden verschijnen en omgekeerd. Wanneer wijsheid en schranderheid optreden, zijn er grote huichelaars. Wanneer een natie in verwarring en wanorde is, kennen we trouwe onderdanen. Het gevaar bestaat dat door het groeien van de relatieve tegenstellingen er een loskoppeling van de oorspronkelijke natuurlijke eenheid ontstaat. Doordat de mens zelfzuchtige doeleinden nastreeft in plaats van zich harmonisch aan de wereldwet aan te passen, verwijdert hij zich van de eeuwige ordening en stort hij zich in zijn ongeluk.