Harmonische relaties
Een relatie harmonisch beleven is niet gemakkelijk. Ik probeer in gelijk welke relatie met iedereen steeds overeen te komen dat ieder van ons helemaal zichzelf moeten kunnen zijn. Neem nu een relatie met een partner. Zij moet de dingen kunnen doen die ze graag doet en op de manier die haar het beste ligt, ik eveneens. Zij moet haar eigen mening kunnen hebben over politiek, godsdienst, discriminatie, fatsoen … Ik de mijne. Zij moet haar emoties kunnen uiten op haar manier, ik op de mijne. In al die dingen kan men erg veel verschillen. Deze verschillen zijn wat ze zijn, dit is een neutraal gegeven. Leeft men dan naast elkaar? Neen! Heeft men dan wel iets aan elkaar? Ja! Ik ben van mening dat iemand die zich goed voelt in zijn vel, die goed kan opschieten met zichzelf, ook goed kan samenleven met andere mensen. Een persoon die niet in vrede leeft met zichzelf, die dikwijls dingen doet waar hij niet kan achterstaan, waarmee hij eigenlijk niet akkoord gaat, gaat er vroeg of laat onderdoor. Altijd alles voor anderen doen is mooi in theorie, maar in de praktijk houdt men dat niet vol. Ik vind dat een mens het recht heeft om egocentrisch te leven, in het centrum te staan van zijn eigen wereld. Egoïsten halen zoveel mogelijk uit hun omgeving, altruïsten geven zoveel mogelijk. Tussen deze beide uitersten bevindt zich de egocentrist, de persoon die op een harmonische manier veel geeft en tevens veel durft nemen. Hiervan vertrekkend stel ik een partner steeds voor dat we elkaar steeds vragen wat we graag hebben en zeggen wat we niet graag hebben. Gaat de ander daarop in, dan is dat een cadeau. Zoniet hebben we pech en bekijken we of we daarmee kunnen leven. Betreft het iets fundamenteels, dan bespreken we de situatie totdat we een voor beide partijen aanvaardbaar compromis gevonden hebben. Dat is niet altijd gemakkelijk, maar het eindresultaat geeft steeds een erg grote voldoening: we hebben elkaar weer beter leren kennen en we zijn weer meer naar elkaar toegegroeid.
In een persoonlijke relatie heeft ieder van de partners zijn eigen territoria en samen hebben ze hun gedeelde territoria. Bij voorbeeld: zij kan doen aan bloemschikken, reisverhalen schrijven, fotograferen, quizzen, groenten oogsten en koken … Hij doet bij voorbeeld de klusjes, de groentetuin, een boek schrijven, mensen voorthelpen … Samen spelen ze muziek en zingen ze in een meezingband, gaan ze op reis, naar familie en vrienden, naar feestjes, discussiëren ze met elkaar, kijken ze tv, doen de afwas … Op de gemeenschappelijke territoria maken ze duidelijke afspraken: zij bepaalt bij voorbeeld de tv-programma’s op maandag, woensdag en zondag, hij op de andere dagen. Zij stippelt de reizen uit en speelt de navigator, hij is de chauffeur. Zij wast af en hij droogt af … Bij dit alles proberen ze elkaar voortdurend te benaderen als volwassenen, als evenwaardige personen. Niemand heeft het recht om een ander verwijten te maken, toe te snauwen, te bekritiseren, te beoordelen, de les te spellen! Verdraagzaam zijn is lonender.
Wij proberen dat zo goed mogelijk te doen. Is er iets dat wringt, dat ons dwars zit, dan proberen we dat uit te praten zonder te ander te kleineren, te kwetsen of gezichtsverlies te laten leiden. We willen elkaar niet veranderen, onze eigen levenswijze niet opdringen. We proberen elkaar steeds te respecteren in onze eigenheid, elkaar te aanvaarden zoals we zijn, elkaar de nodige ruimte te geven, te genieten van elkaars aanwezigheid. Het is allemaal niet eenvoudig, aan een relatie moet iedere dag gewerkt worden, maar zo proberen te leven loont de moeite. Liefde is “willen”, er iets van “willen” maken. Liefde is een werkwoord.
