Wat is er echt belangrijk in het leven?
Met de onpersoonlijke God 3A is het me duidelijker geworden wat de essentie van het leven is. Ik ondervind nu dat het leven er veel eenvoudiger op geworden is. Het is immers geen lachertje om in deze gesofistikeerde wereld zijn draai te vinden. Bij iedere stap die we zetten, bij manier van spreken, zitten we met een probleem. Wat moeten we doen en hoe moeten we het aanpakken? Door 3A ben ik gaan inzien wat echt belangrijk is en wat niet en heb ik meer vrijheid gevonden om de dingen op mijn manier te doen.
“Beseffen we wel waar we mee bezig zijn?” Beseffen wij de volle draagwijdte van deze zin? In onze materialistisch ingestelde maatschappij is dit niet evident. Aan de ene kant zou het erop aankomen zo veel mogelijk geld te verdienen, aan de andere kant houden we ons dikwijls met de grootste futiliteiten bezig. We maken ons soms druk om niks! Onze zorgen en problemen zijn “peanuts” in vergelijking met het wereldgebeuren en zeker met het kosmisch gebeuren. Op het toneel van de evolutie zijn wij duizend keer niks! Maar we beseffen onze kleinheid niet. We voelen ons belangrijk. Alles draait immers rond ons. We kijken dan ook niet verder dan onze neus lang is. We vinden een buur die “geen” kippen houdt, belangrijker dan een vriendelijke, behulpzame buur. We vinden een bijverdienste belangrijker dan enkele avonden thuis gezellig intiem met onze partner. We vinden een nieuw behang belangrijker dan enkele goede boeken. We vinden roddelen over dorpsgenoten interessanter dan werken aan de saamhorigheid in de gemeente. We vinden eigenbelang belangrijker dan het algemeen belang. We vinden centen belangrijker dan vriendschap. We vinden gelijk hebben interessanter dan iemand het plezier gunnen van een eigen, originele kijk op de dingen. We vinden “de lieve vrede” in een relatie belangrijker dan de eigen gemoedsrust en het zelfrespect. Ga zo maar door!
De essentie van het leven is voor mij voeling hebben met de roots van ons menszijn. De onpersoonlijke 3A laat ons toe onszelf te zijn. We moeten niets! We hoeven gewoon maar te zijn! Zijn wie we zijn, niet zijn wie we niet zijn. Door gewoon onszelf te zijn, volbrengen we het best onze opdracht als mens in die enorme machinerie waar we deel van uitmaken. Volledig onszelf zijn, heeft bovendien het voordeel dat we geen gezichtsverlies kunnen lijden (wanneer we ons anders voordoen, een masker dragen, kan dit afvallen of kan het afgerukt worden).
Onze westerse cultuur heeft de neiging ons te doen vervreemden van onszelf. Werken, bezig zijn, is zalig. Als dat dan ook nog wat opbrengt, prachtig! Geld, daar is niets mis mee. Met dat geld in ons levensonderhoud voorzien, een noodzakelijkheid! Ons iets meer permitteren, goed leven, genieten van het leven, allemaal zeer lovenswaardig. Het wordt minder fraai wanneer het niet wijzelf zijn die ons leven leiden, maar wanneer we geleefd worden. Wanneer we ons langs alle kanten laten vertellen wat we moeten doen, hoe we het moeten doen, wat we moeten kopen, wat we moeten eten, wat we moeten dragen, hoe we moeten leven. Dan verliezen we voeling met onszelf. In plaats van persoonlijkheden worden we kuddewezens, mensen die braaf in het rijtje lopen, die leven volgens het boekje, die zich nooit vragen stellen. Wil dat zeggen dat we niet meer moeten gaan werken en er maar op los leven? Zeker niet! Er is niets mis met personen die dag in dag uit, jaar in jaar uit hetzelfde werk doen en leven als goede consumenten. Als het maar een bewuste keuze is, als het maar uit vrije wil gebeurt, als die personen er zich maar goed bij voelen. Waar ik het hier over heb, zijn de mensen zonder ruggengraat, de mensen die zich laten leven, die niet bewust leven, die om het even wat geloven en aannemen van de media, vooral dan van de tv, die zich steeds maar laten beïnvloeden door de reclame, die niet kritisch zijn, die zich nooit eens afvragen of het wel echt zijzelf zijn die hun leven leiden.
