Zelfvertrouwen
Veel mensen, zoals u en ik, worstelen met enorme complexen en frustraties. Veel mensen hebben te weinig of zelfs geen zelfvertrouwen, waardoor ze weinig onder de mensen komen en daardoor erg eenzaam zijn, ook al zijn ze getrouwd of wonen ze samen. Ze kunnen of durven hun negatieve gevoelens of wat hun dwars zit, met hun partner niet bespreken. Ze kunnen met hun emoties niet overweg. “Ik voel me niet goed in onze relatie” of “ik voel veel voor een andere man/vrouw” of straffer nog “ik ben op iemand anders verliefd geworden”, zullen ze niet gauw met hun partner bespreken om diverse redenen: “Na al die jaren kan dat toch niet meer, al zou ik het daar graag eens over willen hebben” of “mijn partner gaat hysterisch reageren en daar ben ik bang voor” of “we zitten in een vastgeroeste relatie, maar we weten tenminste wat we daaraan hebben”. Ze kunnen of durven mistoestanden met hun ouders niet bespreken: “Ouders die hun kinderen alle zelfvertrouwen ontnomen hebben door steeds maar te zeggen dat ze niets waard waren of dat ze niets konden” of “ouders die hun kinderen met enorme schuldgevoelens opgezadeld hebben door ze alle schulden van de wereld aan te praten”. Deze frustraties, complexen en gemis aan zelfvertrouwen trachten op te lossen door het er bijvoorbeeld met de ouders over te hebben, is veelal ondoenbaar, omdat de angst voor de “ouder” sterker is en blijft dan de nood aan zelfvertrouwen.
Wij mensen zijn soms zo scheefgegroeid (figuurlijk dan) dat we onszelf in het geheel niet kunnen aanvaarden en het enorm lastig hebben om aan onszelf te werken. Onze omgeving zou het ten andere dikwijls niet begrijpen, ja zelfs niet willen dat wij onszelf zouden zoeken en vinden en worden zoals we zouden willen zijn. De mogelijkheden die we allen in ons hebben, worden op die manier verstikt en kunnen niet tot ontplooiing komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten