Happiness.LEM

Synchroniciteit

Met 3A, de kosmische bezieling, het kosmisch bewustzijn en de kosmische energie is alles mogelijk natuurlijk, bij voorbeeld 'buitenzintuiglijke waarneming', maar voor ons mensen is dat niet te vatten. Hoe kan iemand iets kennen van het verleden, wanneer hij daar nooit bij betrokken is geweest, er nooit iets over gelezen of gehoord heeft? Hoe kan iemand iets weten van hetgeen er in de toekomst nog moet gebeuren? Onbegrijpelijk! We kunnen het min of meer plausibel maken wanneer we synchroniciteit aannemen.

3A is, niet was of zal zijn, 3A is. 3A is allesomvattend, maar als er iets was dat er nu niet meer is, dan is 3A niet volledig, want wat er was, behoort nu niet meer tot 3A. Dat is in strijd met de allesomvattendheid van 3A. Dit is moeilijke materie, moeilijk te vatten! Ik denk dat we eruit komen door te stellen dat alles voortdurend is. Het verleden is er nog, nu, het heden is er, nu, de toekomst is er al, nu. Alles is er voortdurend. Niet voor ons natuurlijk. Wij zitten in een driedimensionale kooi die met de tijd evolueert. Het is precies alsof we in een trein zitten die met een bepaalde snelheid voortsnelt. Door het raam zien we de wereld voortdurend veranderen. Wat voorbij is, is voorbij. Wat we nog niet zien, moet nog komen. De tijd is voor ons bepalend. De aarde draait om haar as: we beleven dag en nacht. De aarde draait om de zon: alweer een jaar voorbij. De tijd bepaalt ons leven. Niet zo voor 3A. Die 'ziet' hetgeen voorbij is en hetgeen nog moet komen voortdurend. 3A is het verleden, het heden en de toekomst. Voor 3A, buiten ons gezichtsveld, is alles gelijktijdig, synchroon aanwezig. Gisteren is er nog, verleden jaar is er nog, twee eeuwen geleden is er nog, de oerknal is er nog! Morgen is er al, volgend jaar is er ook al, de volgende drie eeuwen zijn er al, de eindkrak is er al! Niet voor ons, wij beleven de dingen het ene na het andere, wij beleven alles sequentieel. Maar buiten ons ruimte-tijd heelal is alles synchroon aanwezig. Ik weet het, dit is gewaagd, maar zo voel ik het aan.

Voor ons tikt de tijd ongenadig voort. Wij ervaren alles causaal. Een oorzaak wordt steeds gevolgd door een gevolg. Ik trap tegen een bal (oorzaak) en deze vliegt weg (gevolg). We nemen het niet zo nauw met de hygiëne (oorzaak) en we raken geïnfecteerd (gevolg). We zaaien radijsjes (oorzaak) en een tijd later kunnen we er van eten (gevolg). Ons leven is gebaseerd op tijd en causaliteit. Wanneer er iets gebeurt en we kunnen de oorzaak daarvan niet achterhalen, spreken we van toeval. We zitten te picknicken en toevallig vliegt er een simpele duif over die iets laat vallen. Ik ga naar het grootwarenhuis en toevallig ontmoet ik daar een vroegere vriendin. Ik loop over straat en toevallig vind ik daar een muntstuk van één euro. Is dit allemaal wel toevallig? Voor ons wel. We vinden vóór dat het gebeurde geen feit dat de oorzaak zou kunnen geweest zijn van het gebeurde.

Wanneer tijd meespeelt, hebben we te maken met causaliteit (oorzaak en gevolg) en toeval (geen oorzaak aanwijsbaar). In een wereld waar tijd niet meespeelt, niet bestaat, is er geen causaliteit en geen toeval. Alles gebeurt gewoon, neutraal, tegelijkertijd, in voortdurende wisselwerking, in onderlinge samenhang. Het verleden, het heden en de toekomst zijn er, voortdurend, nu. Niet voor ons, maar in de synchrone wereld van 3A.