De Kosmos III
Deze hypothese lost enkele problemen op.
De “inflatie”, om de snelle vorming van het heelal te beschrijven, is overbodig geworden. Snelheden groter dan de lichtsnelheid (wat niet kan in onze fysica!) hebben we dus niet nodig. Ieder zwart gat heeft rondom zich een melkwegstelsel gevormd.
En aangezien er oerknallen in miljarden zwarte gaten hebben plaats gehad, was het heelal is een oogwenk opgevuld. In het centrum van ieder melkwegstelsel bevindt zich immers een zwart gat, waaromheen de materie (de zonnestelsels enz.) draait.
En de antimaterie? Die bevindt zich in het anti-heelal, aan de andere kant van ieder zwart gat. Moesten we onszelf kunnen omvormen in een pakketje energie en moesten we ons door een zwart gat kunnen laten opslorpen, we zouden terechtkomen in het anti-heelal. De materie van het anti-heelal vertegenwoordigt de enorme aantrekkingskracht van een zwart gat in ons heelal. En omgekeerd, de materie van ons heelal zorgt voor de enorme aantrekkingskracht in het anti-heelal.
De melkwegstelsels blijken elkaar af te stoten waardoor het heelal nog verder uitdijt. Ze bewegen steeds verder uit elkaar. Wat er uiteindelijk met ons heelal gaat gebeuren, de wetenschap is het daarover nog niet eens. Gaat het heelal eeuwig blijven uitdijen waarbij de sterren van de melkwegstelsels uiteindelijk uitdoven of gaat het heelal op een zeker ogenblik weer inkrimpen tot het ineenstort in een punt met een eindkrak? Wie zal het zeggen?
Hier komt onze hypothese ons ook weer ter hulp. De zwarte gaten in het midden van de melkwegen gaan steeds meer materie van het heelal en de corresponderende antimaterie van het anti-heelal opslokken, waarbij deze twee soorten materie elkaar gaan vernietigen en waarbij de oorspronkelijke energie weer vrij komt die zich ophoopt in de zwarte gaten. Dit gaat door totdat alle materie is omgezet in energie en het heelal en het anti-heelal verdwenen zijn, elkaar hebben opgeslokt (annihilatie). We zijn aangeland bij de oorspronkelijke situatie van vóór de oerknallen en het valt te verwachten dat een nieuwe cyclus van ontstaan en weer vergaan van het heelal en het anti-heelal zich zal voordoen. Wij krijgen nieuwe oerknallen in miljarden zwarte gaten. De kosmos en de anti-kosmos kunnen weer evolueren.
2 opmerkingen:
Rik,
Ik ben geen fysicus en moet dus voorzichtig zijn in deze materie. Wat was er eerst en wat kwam nadien? Naar ik meen te weten vertrekt de oerknal als het verschijnen van een enorme hoeveelheid zeer geconcentreerde hoge energie, puur energie. Die energie is zo dens en heftig dat er geen materiedeeltjes kunnen ontstaan en bestaan. Er is ook geen ruimte buiten die klomp energie en de tijd, causaliteit, is nog één groot kluwen. Mijn probleem hier is of gravitatie toen al bestond of uitgevonden was. Of zou de gravitatiekracht slechts kunnen ontstaan als er materie is. En zo kom ik in een nog moeilijker spiraal terecht want ik weet dat energie en materie de ruimte kromt. Slotsom die enorme energieklomp is als een zwart gat in een niets. Daar klopt iets niet vrees ik.
Dat de som van meerdere ontploffende zwarte gaten de oerknal vormen lijkt mij als 'de kar voor het paard spannen'
Het beeld van + en - die mekaar opheffen en terug energie worden is mooi maar... Onderscheid is mogelijk door differentiatie er is geen plus zonder min. Men kan ook zeggen er is iets (positief)en er is afwezigheid van iets, is afwezigheid van iets dan te interpreteren als negatief. Een niets is een niet iets.
Ja ik moet er nog eens beter over nadenken.
Roger
Beste Rik,
Ik ben geen fysicus en geen astronoom, toch heb ik in de loop der jaren mij een beeld eigen gemaakt dat niet spoort met het jouwe.
Wij mogen de snelheid van de uitdijing als een snelheid maar een snelle vergroting van het toneel waarop zich alles afspeelt. Je kunt het als een handigheidje beschouwen maar er wordt hier niet gezondigd tegen de fysicawetten.
Ieder zwart gat heeft rondom zich gans sterrenstelsel gevormd. Hier stelt zich de vraag wat is er eerst; het zwart gat of de materie die samentrekt onder invloed van de gravitatie. Zwarte gaten zijn voor mj de laatste stap in een lang verhaal van gravitatie krachten. Wat men bekomt als we doorheen of aan de andere kant van het zwarte gat is mij helemaal niet duidelijk. Zeker spelen daar andere fysicawetten, het zijn daar ook extreme omstandigheden. Meer fundamentele vragen: Behoort een zwart gat tot ons universum, of is het gewoon een gat. Leven we dan nog in en fysisch gesloten heelal, is het een heelal waar voortdurend energie weglekt en anderzijds energie wordt toegevoegd? De Hawkinstraling is een hypothese van Steven Hawkin waarbij hij stelt dat zwarte gaten kunnen verdampen en zo hun energie op lange termijn teruggeven.
Waarom zouden melkwegstelsels elkaar afstoten? De gravitatiekracht is weliswaar de kleinste maar heeft een onbeperkte reikweidte. Als sterrenstelsels zich van elkaar verwijderen, en met snelheden die de lichtsnelheid benaderen heeft dit weer te maken met dat trukje van hiervoor nl. 'het zijn niet de sterrenstelsel zelf die bewegen het is het toneel dat groter wordt, waardoor de onderlinge afstand steeds groter wordt naarmate ze verder van elkaar staan'. Er zijn ongetwijfeld meerdere sterrenstelsels waarvan de aangroei van de afstand tot ons melkwegstelsel de lichtsnelheid ver te boven gaat, maar dat kunnen we niet vaststellen omdat we niet verder kunnen kijken dan (onze neus lang is) de lichtsnelheid. Wij zitten als het ware in een fictief gat gevangen,dit gat ons eigen zichtbare universum wordt steeds groter met de lichtsnelheid. Er is dus meer volume, anderzijds zullen er aan de rand steeds sterrenstelsels zijn die we vandaag eventueel zouden kunnen zien maar morgen voorgoed buiten onze observatiemogelijkheden vallen. (is dit wel juist?) Daaruit volgt een steeds ijler worden van ons universum.
Het grote verhaal van de antimaterie dient nog geschreven te worden. Mag je wel zeggen dat materie en antimaterie in een zwart gat samenkomen annihileren en puur energie worden? Die energie kan er in principe niet uit, ze zit gevangen in het zwarte gat, tenzij de Hawkinstraling? Hoe kunnen zonder een andere externe krachten materie en antimaterie samenkomen, ze stoten elkaar af ze hebben een hekel aan mekaar ze willen elkaar niet zien. Wij zouden de schaal kunnen vergroten en spreken van een universum en een antiuniversum maar lost dat ons probleem op?
Roger Verbeeck
Een reactie posten