Tijdens en na het alfaseminarie
Tijdens het alfaseminarie heb ik meerdere dingen beleefd, waarvan de volgende me erg bijgebleven zijn. Ik moet er hier wel bijzeggen, dat tijdens de oefeningen we meestal met meerdere of met twee personen waren en dat iemand ons tijdens het afdalen naar alfa begeleidde met een lage en langzaam sprekende stem. Je door iemand anders in alfa laten brengen, is gemakkelijker dan dit zelf te doen! Dit maakte dat we tijdens het alfaweekend al behoorlijke resultaten boekten.
Ons lichaam verkennen. De opdracht was binnen in ons lichaam te kruipen en er op verkenning te gaan. In alfa aangekomen, dook ik in mijn borst op zoek naar mijn hart. Ik kroop door de hartwand voorzichtig naar binnen, nieuwsgierig naar wat daar te zien zou zijn. Wat ik beleefde, was overweldigend. Stromen bloed vielen als een waterval op me neer. Mooi donkerrood bloed. Ik trok al mijn kleren uit en begon me daar te douchen in mijn eigen bloed. Na het douchen voelde ik me zuiver en puur, één met mijn lichaam.
Zoektocht naar het geluk. Deze belevenis heb ik al eerder beschreven. Ik ontmoette boven op een berg een wijze grijze man die niets zei, maar me deed beseffen dat het geluk binnen in onszelf ligt.
Een diagnose stellen. In alfa vertelde de begeleider me dat een zekere man, Bas Van den Engel, achtenvijftig jaar en woonachtig in Den Haag, een lichamelijke onperfectie had en dat ik moest nagaan wat die onperfectie kon zijn. Ik zag een beenderig persoon met een hoge rug, een rare man. De begeleider vroeg: “Waarom is die man zo mager? Zie je wat hem mankeert?” Veel bijzonderheden kon ik niet vertellen, alleen kreeg ik op een bepaald ogenblik een “wild” beeld binnen van iemand met een gat dwars door zijn buik. Na de oefening vertelde de begeleider dat de man een bobbelige huid onder de ogen had, dat de helft van zijn maag weggenomen was en dat hij enigszins op dieet leefde door “zware” kost te vermijden.
Na het alfaseminarie. Ik moest op mijn werk eens een voordracht geven aan potentiële klanten. Ik dacht, ik ga me hierop mentaal voorbereiden via alfa. Achter mijn bureau gezeten, daalde ik af naar mijn mentaal laboratorium en begroette mijn assistenten. Eerst zag ik mezelf bezig op het projectiescherm, dat ik voor de gelegenheid een zwarte rand had gegeven. Ik stond daar vóór de potentiële klanten te zweten en te klungelen. Ik bracht er niets van terecht en de mensen gingen misnoegd weg. Dan liet ik het scherm van links naar rechts verdwijnen en verving het door een scherm met witte, schitterende rand. Ik zag mezelf nu enthousiast en met veel zwier mijn toehoorders toespreken. Iedereen was geboeid en men feliciteerde me na afloop. Zo voorbereid ging ik naar de eigenlijke bijeenkomst. Wat gebeurde er? Het was een groot succes. Een collega vroeg na afloop zelfs: “Wat was dat eigenlijk met je, had je gedronken of zoiets? Je was zo in vorm! Zo heb ik je nog nooit bezig gezien!” Me op die manier mentaal voorbereiden op belangrijke meetings heb ik meerdere keren gedaan.
Op een avond ben ik eens op verkenning gegaan via de deur naar “de ruimte”. Ik deed de deur open en bewoog me in de lucht. Ik keek naar mijn woning en de tuin. Het was tamelijk donker. Dan vloog ik hoger en zag mijn gemeente, dan mijn provincie, dan mijn land. In het donker zag ik oneindig veel lichtjes, vooral geconcentreerd rond de grote steden. Nog hoger zag ik Europa en nog hoger de aarde van op een afstand: de blauwe planeet, nu donkerblauw weliswaar. Ik zweefde verder door ons zonnestelsel, voorbij de maan, voorbij Mars en de andere planeten, totdat ik buiten ons zonnestelsel was. Ik bevond me ergens in onze melkweg. Ik vloog nog verder tot buiten onze melkweg en zag massa’s andere melkwegen. In sneltreinvaart verplaatste ik me dan tot ver buiten het heelal. Wat zag ik? Een mooie heldere witgele bol. Toen dacht ik: zou er maar één heelal, één universum zijn? Ik vermoed dat er meerdere zijn. Maar wij kunnen per definitie niet uit “ons” heelal ontsnappen (in gedachten wel!)
Wanneer ik met een filosofische vraag geplaagd zit, ga ik in alfa en probeer het antwoord te vinden in de bibliotheek waar alle kennis aanwezig is. Ook vraag ik dan dikwijls aan mijn assistenten of zij het antwoord weten. Het gebeurt soms dat ik een beter inzicht in de dingen krijg. In ieder geval hebben deze oefeningen mij een verruiming van mijn bewustzijn opgeleverd (zonder gebruik van drugs).
De klok in mijn laboratorium gebruik ik als mijn biologische, interne klok. Wanneer ik op een bepaald ongewoon tijdstip moet opstaan, zet ik deze klok op dat tijdstip (en visualiseer duidelijk de klok) en vraag me op het juiste moment te wekken. De klokradio zet ik eveneens op dat tijdstip, als ik thuis ben tenminste.
Wat ik regelmatig deed en nog doe, is naar mijn laboratorium gaan om mijn batterij op te laden. Daarvoor heb ik “de energiebron” uit de werkplaats gehaald en deze boven het podium gemonteerd. Ik ga naakt op het podium staan en vraag aan een van mijn assistenten om op de knop te drukken die de energiebron doet stralen. Ik kan je verzekeren dat dit heerlijk aanvoelt. Ik voel mezelf vollopen met energie, mijn benen, mijn lijf, mijn armen en tenslotte mijn hoofd. Wanneer ik overloop van energie vraag ik de bron te stoppen. Ook zeg ik telkens volgende zinnen: “Elke dag gaat het mij in elk opzicht beter (L), beter (E) en beter (M)!” en “Ik voel me in blakende gezondheid, in harmonie met het leven!” De dag daarop ben ik in vorm en mijn werk loopt vlot.
Na het alfaseminarie. Ik moest op mijn werk eens een voordracht geven aan potentiële klanten. Ik dacht, ik ga me hierop mentaal voorbereiden via alfa. Achter mijn bureau gezeten, daalde ik af naar mijn mentaal laboratorium en begroette mijn assistenten. Eerst zag ik mezelf bezig op het projectiescherm, dat ik voor de gelegenheid een zwarte rand had gegeven. Ik stond daar vóór de potentiële klanten te zweten en te klungelen. Ik bracht er niets van terecht en de mensen gingen misnoegd weg. Dan liet ik het scherm van links naar rechts verdwijnen en verving het door een scherm met witte, schitterende rand. Ik zag mezelf nu enthousiast en met veel zwier mijn toehoorders toespreken. Iedereen was geboeid en men feliciteerde me na afloop. Zo voorbereid ging ik naar de eigenlijke bijeenkomst. Wat gebeurde er? Het was een groot succes. Een collega vroeg na afloop zelfs: “Wat was dat eigenlijk met je, had je gedronken of zoiets? Je was zo in vorm! Zo heb ik je nog nooit bezig gezien!” Me op die manier mentaal voorbereiden op belangrijke meetings heb ik meerdere keren gedaan.
Op een avond ben ik eens op verkenning gegaan via de deur naar “de ruimte”. Ik deed de deur open en bewoog me in de lucht. Ik keek naar mijn woning en de tuin. Het was tamelijk donker. Dan vloog ik hoger en zag mijn gemeente, dan mijn provincie, dan mijn land. In het donker zag ik oneindig veel lichtjes, vooral geconcentreerd rond de grote steden. Nog hoger zag ik Europa en nog hoger de aarde van op een afstand: de blauwe planeet, nu donkerblauw weliswaar. Ik zweefde verder door ons zonnestelsel, voorbij de maan, voorbij Mars en de andere planeten, totdat ik buiten ons zonnestelsel was. Ik bevond me ergens in onze melkweg. Ik vloog nog verder tot buiten onze melkweg en zag massa’s andere melkwegen. In sneltreinvaart verplaatste ik me dan tot ver buiten het heelal. Wat zag ik? Een mooie heldere witgele bol. Toen dacht ik: zou er maar één heelal, één universum zijn? Ik vermoed dat er meerdere zijn. Maar wij kunnen per definitie niet uit “ons” heelal ontsnappen (in gedachten wel!)
Wanneer ik met een filosofische vraag geplaagd zit, ga ik in alfa en probeer het antwoord te vinden in de bibliotheek waar alle kennis aanwezig is. Ook vraag ik dan dikwijls aan mijn assistenten of zij het antwoord weten. Het gebeurt soms dat ik een beter inzicht in de dingen krijg. In ieder geval hebben deze oefeningen mij een verruiming van mijn bewustzijn opgeleverd (zonder gebruik van drugs).
De klok in mijn laboratorium gebruik ik als mijn biologische, interne klok. Wanneer ik op een bepaald ongewoon tijdstip moet opstaan, zet ik deze klok op dat tijdstip (en visualiseer duidelijk de klok) en vraag me op het juiste moment te wekken. De klokradio zet ik eveneens op dat tijdstip, als ik thuis ben tenminste.
Wat ik regelmatig deed en nog doe, is naar mijn laboratorium gaan om mijn batterij op te laden. Daarvoor heb ik “de energiebron” uit de werkplaats gehaald en deze boven het podium gemonteerd. Ik ga naakt op het podium staan en vraag aan een van mijn assistenten om op de knop te drukken die de energiebron doet stralen. Ik kan je verzekeren dat dit heerlijk aanvoelt. Ik voel mezelf vollopen met energie, mijn benen, mijn lijf, mijn armen en tenslotte mijn hoofd. Wanneer ik overloop van energie vraag ik de bron te stoppen. Ook zeg ik telkens volgende zinnen: “Elke dag gaat het mij in elk opzicht beter (L), beter (E) en beter (M)!” en “Ik voel me in blakende gezondheid, in harmonie met het leven!” De dag daarop ben ik in vorm en mijn werk loopt vlot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten