Gestalt
Gestalt heb ik gevolgd in firmaverband gedurende een week in een hotel in de buurt van Antwerpen. Er waren hoofdzakelijk deelnemers van ons bedrijf aanwezig, allemaal managers. Ook hier was het de bedoeling van ons flexibele personen te maken. Personen die plooibaar zijn in hun gedrag en zich eventueel gemakkelijk kunnen aanpassen aan een nieuwe job in het bedrijf. De trainer was een heer. Ook hij gaf weinig theoretische achtergrond, de sessies bestonden voornamelijk uit oefeningen. Ik wilde wat meer weten over de theorie van Gestalt en heb wat lectuur ter hand genomen. Het is erg moeilijke materie.
De manier waarop wij met Gestalt gewerkt hebben, is de volgende: aan de hand van een zelf uitgekozen Tarot-kaart konden wij, wanneer we er klaar voor waren, op onszelf werken door die kaart te bekijken en te vertellen wat we erin zagen. Dit leidde weerom naar een soort “doorslaan”. Ook hier betekende dit dat je in een emotionele toestand (eventueel gepaard gaande met wenen) terechtkwam, waarbij de trainer en de hele groep je opving en je toeliet een emotioneel veranderingsproces door te maken.
Ook Gestalt kan men niet in zijn eentje doen (zoals alfa), dit gebeurt best (al dan niet in groep) onder begeleiding van een psychiater of een psycholoog. Het resultaat is dikwijls dat men zich van een onbewuste behoefte of frustratie bewust wordt en naar een oplossing kan toewerken, gestimuleerd door de trainer.
De Tarotkaarten, die alle erg beeld- en kleurrijk zijn, dienden enkel om bepaalde emoties los te weken. Tijdens de training spreidde de trainer alle Tarotkaarten uit op de vloer. De opdracht was: wandel rond de kaarten en pik er de kaart uit die je het meest aanspreekt. Wanneer een kaart je aanspreekt, pak ze niet direct op, maar wandel verder. Het zal blijken dat die kaart je niet meer loslaat en dat je ze tenslotte toch opneemt. Zo gebeurde het en de kaart die ik eruit haalde was nummer IX van de Grote Arcana: de Heremiet.
Wanneer iemand op zichzelf wilde werken, bekeek hij de kaart en vertelde hoe hij zichzelf in die kaart zag en wat hij er beleefde (betrokken op het hier en het nu). Meestal kregen we dan gelijkaardige taferelen als bij Bio-energie, maar niet met dezelfde intensiteit. Iemand werd triestig of begon te wenen en de groep, onder de leiding van de trainer, ving hem dan op en schonk hem de nodige aandacht en medeleven. Zo was er een persoon die van een bepaalde slechte gewoonte af wilde geraken. Hij kreeg als opdracht op een blad papier zijn ongewenste gewoonte neer te schrijven en dit papier verderop in het bos te gaan verbranden.
Toen het mijn beurt was, haalde ik mijn kaart boven: de Heremiet. Op de kaart staat een oude grijze man met baard, gehuld in een grijze kapmantel, boven op een bergtop. In zijn linkerhand houd hij een lange gele stok vast, met zijn rechterhand steekt hij een aangestoken lantaarn in de hoogte. Ik vertelde dat ik mezelf daarboven op de berg zag staan en dat ik met de lantaarn de mensen beneden de weg wilde tonen. Maar tevens zag ik dat deze handelswijze me wel veel eenzaamheid zou bezorgen, alleen daarboven op de berg. De trainer vroeg of ik komedie aan het spelen was. Ik zei van niet, maar begreep zelf niet goed wat dit te betekenen had. Ik voelde enerzijds een zekere schaamte, omdat ik mezelf zag als iemand die de wereld zou laten zien hoe het moet en aan de andere kant voelde ik me verdrietig en eenzaam, omdat ik me zo anders dan anderen opstelde. Pas later is me duidelijk geworden dat mijn ware ik graag uitzoekt hoe men gelukkig kan worden en dat ik dat ook graag aan de mensen vertel. De eenzaamheid, het niet passen in deze productieve consumptiemaatschappij neem ik er graag bij, ik ben graag anders dan anderen. Deze levenshouding ligt me en ik aanvaard ook volkomen alle mogelijke consequenties ervan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten