Assertiviteit II
Maar we zijn en blijven mensen (met instincten) en soms worden we kwaad. Openlijk vechten wordt niet aanvaard. Dan maar passieve agressie toepassen: passief verzet, de zaak boycotten, ons heimelijk wreken. Wie hier het meeste nadeel van ondervindt, zijn wij zelf. We zitten met het onaangename gevoel van kwaad zijn en meestal halen we ons nog bijkomende problemen of extra werk op de hals. Bij ons thuis was het de gewoonte dat twee broers een week lang de afwas deden, waarna twee andere broers de volgende week voor hun rekening namen (we waren met negen jongens). Een oudere broer van mij wist ons moeder ervan te overtuigen (onze vader was overleden) dat hij “wind in de maag” had. Ik was de sigaar, ik moest de “week” van die karottentrekker overnemen. Ik deed alles veel trager (maar moest dan langer werken), brak al eens “onopzettelijk” een kop (en kreeg dan een lap rond mijn oren) en mompelde onbetamelijke woorden (waarvan ik alleen last had, mijn broers hadden er heimelijk plezier in). Passief verzet op het werk hebben we zeker ook al eens meegemaakt (fotokopies niet op tijd klaar, geen verslag gemaakt, te laat op de vergadering verschijnen ...). Passieve agressie lost niets op.
Wanneer we schrik hebben van een bepaalde persoon, grijpen we al eens naar de passieve vlucht: we ontwijken, ontlopen of negeren hem zo veel mogelijk, we gaan zoveel als het kan alle problemen met hem uit de weg. Dit is geen goede oplossing: de angst voor de persoon blijft, de problemen raken niet of onredelijk opgelost. Mevrouw Dame heeft het nooit durven opnemen tegen haar man. Ze werd steeds overdonderd. Ze voelde zich meer en meer ongemakkelijk in zijn bijzijn. Het liep op een echtscheiding uit, maar haar angst voor hem bleef. Telkens als er iets praktisch geregeld moest worden, werd ze paniekerig. Ze was met ieder voorstel van hem snel akkoord, ook al was dit in haar nadeel, kwestie van maar niet te lang met hem geconfronteerd te worden. De onaangename gevoelens van angst verdwijnen niet bij passieve vlucht en het zelfvertrouwen gaat er zeker ook niet op vooruit.
Is er een uitweg? Ja! Assertiviteit. Voor onze rechten opkomen. De zaak uitpraten, onderhandelen, negotiëren (we lijken wel staten). Verbaal de problemen trachten op te lossen, zonder de ander te kwetsen, om te komen tot een voor beide partijen aanvaardbaar compromis. Van nature zijn wij assertief. Maar tijdens onze opvoeding is het voor de meesten onder ons scheef gelopen. We hebben het assertief zijn afgeleerd. Het komt erop aan onze natuurlijke verbale assertiviteit te herontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten