Happiness.LEM

Een BZW ervaring II

Op het congres liet hij ons aan den lijve ondervinden hoe hij te werk ging om ons een zeker idee te geven van wat BZW eigenlijk is. Wij moesten naast iemand gaan zitten die wij nog nooit eerder hadden ontmoet. Ik zette me naast een man met een baard en een bril. De opdracht was zo veel mogelijk te weten te komen over onze buur. We wisselden een “hallo” en dat wij beiden gestudeerd hadden aan de K.U.Leuven. Toen vroeg Milan Ryzl ons om comfortabel te gaan zitten en de ogen te sluiten waarna hij met een lage stem ons in alfa probeerde te brengen. Ik hoorde zijn zware stem op me inpraten en ik concentreerde me op mijn buur. Ik zag een open sportwagen en iemand die langs de verkeerde kant instapte. Dan kreeg ik het beeld binnen van de helft van een geslacht varken dat aan een tegen een muur staande ladder was opgehangen. Ik dacht: dat wordt hier niks, ik zal anders te werk moeten gaan. De stem van Milan Ryzl hoorde ik intussen niet meer. Omdat ik al wat ervaring had met in alfa gaan, besloot ik in gedachten uit mezelf te treden en bij mijn buur in te treden. Het eerste wat ik mezelf vroeg, was: “Hoe heet ik?” Er kwam niet veel informatie binnen, alleen zoiets als “Pol Van …”. Dan zag ik iemand met een donkere bril op, even later iemand met een verband rond zijn hoofd. Ook zag ik een laag huis met veel groen eromheen. Ik dacht: “Laat ik maar eens bij mij thuis binnengaan”. Ik belde aan en er kwam iemand open doen, maar die gaf mij geen kus. Verder was er niemand thuis. Ik dacht: “Ik zal eens naar mijn werk rijden en zien hoe het er daar aan toegaat”. Maar dat lukte niet, ik geraakte niet weg. De mensen kwamen naar mij toe. Dan zag ik een grijze wolk die alles bedekte en ook weer verdween.