Happiness.LEM

Bewustheid

Spontaan zijn wie we zijn, zeggen wat we willen zeggen, doen wat we willen doen, maar rekening houdend met onze medemensen, onze omgeving en de omstandigheden, we hebben het er zeer moeilijk mee. Vandaar het belang van tijdverdrijven en spelen, wanneer we geen andere keuze hebben. Hebben we geen andere keuze? Wanneer we aan onszelf werken, onze “kaart”, onze levensvisie verrijken, hebben we keuzes te over. Spontaniteit is zo’n keuze, en deze leidt tot hetgeen het meest voldoening schenkt in het leven: lichamelijke, emotionele en mentale intimiteit.

Een en ander heeft te maken met het feit dat we ons van al die dingen eigenlijk niet bewust zijn. We leven te weinig bewust. We missen bewustheid in ons leven. Het gaat allemaal ook zo snel. We hebben zo veel te doen. We hollen van de ene afspraak naar de andere. We hebben geen tijd om even stil te staan bij wat we aan het doen zijn. We leven niet meer “hier en nu”.

Een tijd geleden reed ik naar een klant en moest ergens stoppen voor een rood licht. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik een koppel in de auto achter mij. Hij zag er nogal stuurs uit. Zij zat naast hem met een gezicht dat me deed denken aan onweer. Opeens greep ze naar haar gsm en wat zag ik? Er verscheen een brede “smile” op haar gezicht, ze begon met haar rechterhand te gesticuleren, ze kwam werkelijk tot leven, de zon scheen weer voor haar. Haar man bleef er ijzig bij. Het licht sprong op groen en ik reed verder. Grappig hoe die vrouw niet leefde met haar partner in de auto, maar ergens anders met een voor mij onbekende. Ze leefde niet waar ze was, ze leefde ergens anders. Een andere keer zat ik in een restaurant en aan een tafel verderop zat een man met zijn dochtertje. Ik begreep uit de flarden die ik van hun gesprek opving dat de man gescheiden was en dat het dochtertje dat weekeinde bij haar papa was. In plaats dat de man deze gelegenheid zou aangrijpen om papa te zijn voor zijn kind, greep hij zijn gsm en belde geruime tijd met iemand anders. Ook hij leefde niet waar hij was, hij leefde elders. De gsm maakt het ons gemakkelijk om niet “hier” te hoeven leven, we kunnen ergens anders leven, waar het beter is?

Ik zet mijn gsm maar af en toe op. Ik zou het niet kunnen verdragen dat mijn gsm zou afgaan wanneer ik bij een klant ben. Ik ben met hem bezig en uit respect voor hem en “zijn” tijd wil ik niet dat men ons stoort. Ik heb vergaderingen meegemaakt waar er regelmatig een persoon door zijn gsm in de een of andere hoek werd gedreven. Wij, de anderen konden intussen op onze vingers draaien en proberen “de persoon niet te storen die bezig was met een persoon die onze vergadering stoorde”. Maar de klanten moeten je toch kunnen bereiken? Jazeker, daar zorgt mijn antwoordapparaat voor. Dit toestel neemt de boodschap van de klant op en zodra ik kan, neem ik contact met hem op en spreek ik met hem af. Soms betreft het een probleem dat eigenlijk niet zo dringend is en het gebeurt al eens dat de klant het probleem intussen zelf heeft kunnen oplossen. Er zijn klanten die gretig gebruik maken van mijn antwoordapparaat. Wanneer ze een probleem hebben of iets willen bespreken, vertellen ze dat aan mijn magnetische secretaresse en zijn ze gerust. Ze weten dat ik hen zo snel mogelijk zal contacteren.

We leven veel te weinig “nu”. Wanneer we naar de winkel of naar het werk of naar familie rijden, is dan onze geest waar ons lichaam is? We denken veelal vooruit aan wat ons te wachten staat: deze keer koop ik een fles champagne of wat gaat de baas zeggen wanneer ik te laat kom of wat zou ons moeder gekookt hebben? Idem bij onze dagelijkse bezigheden, wachten we niet te veel op “Godot”? Kijken we niet teveel vooruit. Zijn we wel op onze eigen manier bezig met “hier” en “nu” te leven? Wanneer we wandelen, fietsen of auto rijden, beleven we dan echt bewust waar we mee bezig zijn? Hoe zou bewust wandelen, fietsen of auto rijden er kunnen uitzien? Ik denk dat dit neerkomt op geen haast maken, genieten van de omgeving (de bomen, de gebouwen, de lucht, de medemensen, de gebeurtenissen, de kleine dingen …) en genieten van onze lichaamsbeweging.

Ik draag meestal geen uurwerk, tenzij ik naar een klant of naar een vergadering ga of iets ga doen waarbij ik de tijd in de gaten “moet” houden. Door dit systematisch te doen, kan ik ten volle genieten van ieder ogenblik, kan ik intens “nu” bezig zijn met wat ik aan het doen ben. Loopt de bezigheid wat uit, geen probleem. Wel hou ik de tijd in de gaten wanneer ik een afspraak heb gemaakt. Daaraan wil ik me houden en wanneer dit toch niet mogelijk is, probeer ik de persoon in kwestie te verwittigen. De dingen grondig doen, er wat meer tijd in steken, heeft me al veel tijd bespaard en met minder problemen opgezadeld. In een programma een fout laten zitten en dit programma toch maar bij de klanten installeren, brengt enorm veel extra werk met zich mee. Men moet dan alles nog eens overdoen.

We beleven de dagen weinig bewust, we staan er niet bij stil. Moet dat dan? Voor mij is bewust leven een verrijking. Ik probeer van ieder moment te genieten door op mijn eigen manier de dingen te beleven. Wanneer ik eet, is dat langzaam en daarbij probeer ik de verschillende smaken die zich in mijn mond aandienen te onderscheiden. Een tomaat in de winter binnenspelen en achteraf niet weten hoe ze gesmaakt heeft, vind ik zonde. Een rood wijntje of een trappist drink ik met het nodige ceremonieel erbij, niet zoals een frisdrank. Vrijen doe ik het liefst met veel voorspel. In de tuin werken doe ik met veel zorg waarbij het oog ook wat moet hebben. Programma’s schrijven voor mijn klanten doe ik zeer secuur. Ik zou het samengevat kunnen omschrijven als: bewust leven en werken, er volledig met hart en ziel bijzijn, brengt meer kwaliteit, meer voldoening in het leven.

Het is wel duidelijk dat iemand die jachtig leeft, ook erg automatisch leeft. Hij vliegt op de automatische piloot. ‘s Avonds is hij moe en enkel nog goed voor een potje tv. De gsm, de telefoon, de fax, de vergaderingen enz. geven hem tijdens de dag geen rust. Het is dan ook normaal dat de dag voor hem voorbij gevlogen is zonder dat hij die bewust beleefd heeft. Wanneer men alleen woont of af en toe de kans ziet om zich eens terug te trekken, krijgt men van die heerlijke momenten waarop men over van alles en nog wat kan nadenken. Op zulke momenten kan men zijn bewustheid aanscherpen. Maar ook tijdens de dag kan men bewustheidmomenten inlassen. Wanneer ik met iemand spreek, betrap ik mezelf er soms op dat ik ons gesprek van op een afstand aan het bekijken ben. Dit heb ik ook in vergaderingen. Ik bekijk dan de situatie en vraag me af waar ik en mijn gesprekspartners mee bezig zijn. In een gesprek met mijn vriendin bijvoorbeeld bekijk ik dit soms van op afstand en zeg tegen mezelf: dit is een goed gesprek of dit gaat de verkeerde kant op.