Intimiteit
Na het behalen van mijn doctoraat in de fysica heb ik zes maanden als “senior scientist” voor een professor gewerkt in de USA. Drie maanden aan de universiteit van Charlottesville in Virginia, en na de verhuis van de betreffende professor, drie maanden aan de universiteit van College Station in Texas. Mijn vrouw verkoos thuis te blijven, kwestie van de kinderen niet op te zadelen met schoolproblemen. Ik was er dus zonder vrouw en kinderen en miste mijn familie. Maar de kans om in de USA ervaring op te doen, wilde ik niet laten voorbijgaan. Ik zou me wel redden.
Ergens tijdens de vijfde maand aldaar ging ik met een andere professor van de universiteit van College Station, samen met zijn vrouw en zijn twee kinderen, een jongen en een meisje, naar een rodeo. Na de klassieke stieren- en paardennummers werd de avond afgesloten met een vuurwerk. Het kleine meisje (ongeveer tien jaar) zat naast mij op de tribune. Telkens er vuurwerk afgeschoten werd en er een knal door de lucht ging, kroop het meisje dicht tegen mij aan, verborg haar gezicht in mijn kleren en hield zich aan mij vast totdat het geluid uitgestorven was. Dan keek ze naar boven om het vuurwerk te bewonderen. Bij iedere knal deed ze hetzelfde. Dit voelde zo goed aan dat ik het kind rustig haar gang liet gaan.
Achteraf besefte ik wat ik al die tijd gemist had: lichamelijk contact, streling, sensuele prikkels, affectie. Het dochtertje van de Amerikaanse prof gaf me dat spontaan, gratis en voor niets. Later, toen ik gescheiden was, alleen woonde en geen vriendin had, heb ik zulk gemis aan affectie en sensuele prikkels nog meer beleefd. Ik kan u verzekeren dat het niet aangenaam is, om niet te zeggen dat het ondraaglijk wordt wanneer het te lang duurt. Ik ben af en toe eens graag alleen, maar het mag niet te lang duren, want dan wordt het om de muren op te lopen.
Wanneer wij mensen honger hebben, eten we, wanneer we dorst hebben, drinken we. Ons lichaam (L) heeft voedsel en drank nodig, we hebben honger naar voedsel. Zo ook hebben we honger naar allerhande prikkels, emotionele (E) en zintuiglijke (M). Het is geweten dat zuigelingen die lange tijd niet opgetild en gekoesterd worden, uiteindelijk onherroepelijk gaan wegkwijnen en gemakkelijk kunnen sterven aan een of andere ziekte. Ook heeft men kunnen vaststellen dat gevangenen die veroordeeld waren tot langdurige eenzame opsluiting er geestelijke en psychologische gestoordheden aan overhielden. Het ontberen van zintuiglijke prikkels (via onze vijf zintuigen) en emotionele prikkels (gezelschap, appreciatie, groeten …) brengt naar alle waarschijnlijkheid fysiologische veranderingen in ons lichaam teweeg. Wanneer het zenuwstelsel niet voldoende gestimuleerd wordt, kan dat onverschilligheid, neerslachtigheid en zelfs depressie teweegbrengen. Daarom houden veel eenzame mensen er huisdieren op na, kwestie van de eenzaamheid te verdrijven.
Wij mensen hebben nood aan appreciatie, affectie en genegenheid, aan intimiteit. Niet alleen lichamelijke intimiteit doet ons goed, ook discussies en gesprekken over niet-banale, meer persoonlijke aangelegenheden geven een enorme voldoening. Ik denk hier terug aan de vele etentjes met mijn ex-vrouw, met mijn vriendin, met vrienden, met familie … thuis of op restaurant. De meeste voldoening beleef ik eraan, wanneer de gesprekken eerder intiem verlopen. Een romantisch kader en een wijntje vergemakkelijken de zaak. Een intiem gesprek geeft je een gevoel van voldaanheid. Na afloop voel je je zo vol, voel je je innerlijk zo rijk. Een intiem gesprek kan over van alles gaan. Uitwisselingen over de eigen belevenissen van de laatste tijd, de eigen problemen, de eigen gewoonten, de eigen zienswijzen … Kortom alles wat je inzicht geeft in wie je gesprekspartner is en je gesprekspartner in wie jij bent. Op die manier leren we elkaar steeds beter kennen en krijgen we een steeds grotere verbondenheid.
Veel mensen praten graag over wat ze allemaal hebben (fijn voor hen, maar wat moet ik daarmee?), wat ze allemaal gedaan hebben (mooi, maar dat interesseert me eigenlijk niet!) en liefst van al nog wat “anderen” gedaan hebben (roddelen zegt me zeker niets!) Op die manier is de tijd wel voorbij gegaan, maar we gaan met een leeg gevoel naar huis, tenzij we iets geleerd hebben over de anderen of over onszelf. Als we na afloop van een of andere bijeenkomst niet wat hebben kunnen “filosoferen”, vind ik de avond minder geslaagd.
Momenteel ben ik van mening dat intimiteit de meeste voldoening schenkt in een mensenleven. Intimiteit waaraan de drie delen van onze LEM-mobiel harmonisch kunnen deelnemen, is het summum. Lichamelijke intimiteit zoals aanrakingen, strelingen, masseren, kussen, stoeien, sensuele en seksuele prikkels, seksuele omgang … die gepaard gaat met emotionele, gevoelsmatige, wederzijdse aantrekkingskracht (verliefdheid) en tevens met mentaal, verstandelijk, wederzijds vertrouwen (liefde) lijkt mij het toppunt van geluk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten